Κανονικά, ο ρόλος του ανοσοποιητικού είναι να προστατεύει τον οργανισμό από τις λοιμώξεις που προκαλούνται από διάφορους μικροοργανισμούς ή ουσίες που εισβάλουν στο σώμα μας όπως βακτήρια, ιούς, χημικά κλπ. Όμως μερικές φορές, το ανοσοποιητικό λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του εαυτού του, στοχεύοντας τα ίδια του τα όργανα. Στην περίπτωση αυτή, μιλάμε για αυτοάνοσο σύνδρομο. Για μια αλληλουχία δηλαδή συνθηκών που (τυχαία ή όχι) οδηγούν το ανοσοποιητικό σε λανθασμένο “συναγερμό” εναντίον κάποιου φανταστικού “εχθρού” που στη συγκεκριμένη περίπτωση συμβαίνει να είναι κάποιο μέρος του ίδιου του σώματός το οποίο κανονικά προστατεύει.
Που εμφανίζεται το αυτοάνοσο;
Κάθε ένα από τα αυτοάνοσα, μπορεί να προσβάλλει τον οργανισμό με διαφορετικούς τρόπους. Στις Αρθρίτιδες για παράδειγμα η “λανθασμένη” αντίδραση στρέφετε εναντίων των αρθρώσεων, στη Νόσο του Crohn εναντίον του εντέρου, ενώ στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας εναντίον του εγκεφάλου. Στην Ψωρίαση και τον Έρπητα προσβάλλεται το δέρμα, στο Νεφρωσικό Σύνδρομο προσβάλλονται τα νεφρά ενώ στον Ερυθηματώδη Λύκο, προσβάλλονται οι ιστοί και τα όργανα του δέρματος ή των αρθρώσεων, των νεφρών ή των πνευμόνων.
Τι είδους πρόβλημα προκαλεί στον οργανισμό;
Η βλάβη που προκαλείται στους ιστούς μπορεί να είναι παροδική ή ακόμη και μόνιμη, όπως συμβαίνει με την καταστροφή των κυττάρων του παγκρέατος στο Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου Ι.
Τα περισσότερα αυτοάνοσα εμφανίζονται μετά από κάποια ερεθίσματα, όπως οι ιογενείς λοιμώξεις, το φως του ήλιου και άλλα. Αν και δεν είναι πάντα κατορθωτό, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους παράγοντες που εκκινούν ή επηρεάζουν κάποιο αυτοάνοσο, ώστε να επηρεάζουμε την πρόληψη ή την αποφυγή της βλάβης που προκαλεί στο σώμα. Τους περισσότερους από τους παράγοντες αυτούς δεν μπορούμε ακόμη να τους κατανοήσουμε αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως η γήρανση, το άγχος, οι ορμόνες ή η εγκυμοσύνη, μπορούν να τα επηρεάσουν σημαντικά.
Πως ξεκινά το σύμπτωμα ενός αυτοάνοσου;
Το ανοσοποιητικό, διαθέτει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα επιφορτισμένο ν’ αναγνωρίζει και να αντιδρά σε ουσίες που αναγνωρίζει ως επιβλαβείς για το σώμα και να τις καταστρέφει. Σε καταστάσεις όμως που δεν είναι ακόμη απόλυτα διευκρινισμένες, όλη αυτή η διαδικασία του ανοσοποιητικού συστήματος μοιάζει να απορυθμίζεται και αντί να επιτίθεται μόνον στους ξένους εισβολείς, κάνει λάθος και αρχίζει επίθεση στο ίδιο του το σώμα.
Κάποια στιγμή δηλαδή, σε μια κρίσιμη κατάσταση που έχουν παρουσιαστεί ταυτόχρονα πολλοί παράγοντες από τους οποίους το ανοσοποιητικό καλείται να μας προφυλάξει όπως άγχος, ψυχολογικές πιέσεις, ιώσεις, υψηλός πυρετός ή κ.α. το ανοσοποιητικό εκλαμβάνει κάποια ουσία ή παράγοντα, οι οποίοι μοιάζουν με ουσία ή παράγοντα που το ίδιο έχει απομνημονεύσει στο παρελθόν σαν επικίνδυνο και του επιτίθεται. Η ουσία ή ο παράγοντας αυτός όμως είναι από το ίδιο μας το σώμα.
Έτσι ξεκινά μια αυτοεπίθεση η οποία επειδή προκαλείται από τον μηχανισμό της ανοσία μας και οδηγεί το σώμα να νοσεί, ονομάστηκε αυτοάνοσο.
Βοηθώντας το σώμα μας να επαναρυθμιστεί;
Η συνήθης πρακτική στα αυτοάνοσα είναι η αντιμετώπιση του συμπτώματος με χρήση ανοσο-κατασταλτικών ουσιών οι οποίες προσπαθούν να “ηρεμίσουν” το ανοσοποιητικό και να το οδηγήσουν σε μια “επανεκκίνηση” ελπίζοντας οτι η διαδικασία αυτή θα το βοηθήσει να “ξεμπλοκαριστεί” και να ρυθμιστεί πάλι στα φυσιολογικά του επίπεδα.
Τα κύτταρα -ΝΚ ανήκοντας στην ομάδα των λεμφοκυττάρων, προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα λύση επανακίνησης της φυσικής μας άμυνας. Η φυσική διαδικασία ενεργοποίησή τους κυρίως μέσω της διατροφής, πυροδοτεί “ρύθμιση του ανοσοποιητικού”, προσφέροντας άμεση θωράκιση και επαναφέροντας το όλο σύστημα από κατάσταση “πανικού” σε φυσιολογική. Η άμεση αντίδρασή τους απέναντι στις αλλαγές του οργανισμού θεωρείται σήμερα ως σημαντική παράμετρος για την προστασία του ανθρώπινου σώματος.
Οι ανοσορυθμιστικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του Biobran, οι οποίες οφείλονται σε αυτή την ενεργοποίηση των ΝΚ κυττάρων, αποτελούν τους κύριους παράγοντες που το καθιστούν σημαντικό συμπληρωματικό βοήθημα για κάποιον που υποφέρει από αυτοάνοσο σύνδρομο.